Hengelo

Na jarenlang intensief gewerkt te hebben in de thuiszorg en daar aan den lijve met flinke misstanden geconfronteerd te zijn, heeft de Hengelose thuiszorgwerker, tevens SP-lid, Hilde Snel samen met twee collega’s recent besloten om zelf te beginnen met een thuiszorgbureau.

Bij de opzet is uitgegaan van een drietal pijlers, die naadloos aansluiten bij de zorgvisie van de SP; kleinschalig zonder dure overhead, in de buurt en vanuit de buurt en zorginvulling met de zorgvrager vanuit de menselijke maat. Hoewel er op dit moment nog een groot aantal onzekerheden zijn over de definitieve vormgeving van zowel wet- en regelgeving als wijze van uitvoering, willen de dames toch niet langer alleen praten, maar als startende ondernemers zelf laten zien dat het ook anders kan. Want ze waren het goed zat: “De directeur van de eerste thuiszorgorganisatie waar ik werkte is vorig jaar opgepakt vanwege verdenkingen van grove fraude met zorggelden. Daar heb ik zelf meegemaakt hoe relatief eenvoudig publieke zorggelden niet daar terecht komen waarvoor ze zijn bedoeld” zegt Hilde. “Naast misbruik van middelen zag ik daar ook de gevolgen voor zowel cliënten, die helemaal niet dat kregen waar ze recht op hadden, als ook voor het eigen personeel dat na drie jaarcontracten op kon stappen, ook als ze uitstekend functioneerden.”

“Bij mijn tweede werkgever was de zorg en aandacht voor de cliënt gelukkig veel beter en had ik en mijn collega’s zelfs nog tijd voor het zo ontzettend belangrijke ‘praatje’. Helaas heeft zorgverzekeraar Menzis daar de bekostiging voor zorgverlening niet verlengd”.

“Tsja, en wat moesten we toen?  Eigenlijk is het heel riskant op dit moment in de (thuis)zorg te beginnen. Tot op dit moment weten we niet precies wat er voor volgend jaar komen gaat en zitten we dus eigenlijk in een soort experimentele fase met ons bedrijf. Van de andere kant hebben we met ons drieën een heel duidelijk idee hoe de zorg voor mensen er uit moet zien.

Het allerbelangrijkste is zorg voor mensen, iets dat volgens ons te vaak vergeten wordt. De menselijke maat en menswaardige zorg kom ik veel te weinig tegen. Mensen vragen alleen om zorg als dat echt niet meer anders kan. Daarom bestaat het niet dat steunkousen aantrekken zeven minuten kost en al helemaal niet zonder aandacht en praatje… Zelfs al staat er geen directe vergoeding tegenover, dan nog is dat praatje super belangrijk. Ten tweede komen veel huidige problemen voort uit de grootschaligheid; iedere keer een andere zorgverlener willen mensen niet. In de ochtend pas om 11:00 uur geholpen worden ook niet; je zit toch niet tot die tijd af te wachten in je pyjama? Maar ik weet dat ook voor collega’s die bij die grote zorginstellingen werken het heel frustrerend is. Ze willen het heel graag beter doen, maar dat kan of mag daar niet. En dan praten we nog niets eens over de extravagante salarissen voor de top, die dan weer terug verdient moeten worden door ‘efficiëntie verhoging op de werkvloer’; triest. Natuurlijk moet ons bedrijf bestaansrecht hebben en moeten ook wij opletten op de kosten, maar wij stellen uitdrukkelijk dat omzet en winst geen doelen zijn. Als wij en de andere zorgverleners van ons eigen bedrijf een normaal salaris kunnen overhouden is het prima. We werken dan wel met heel veel voldoening.”

‘Waarom ga je dan niet bij Buurtzorg werken?’ hoor ik veel. Terechte vraag, omdat Buurtzorg het uitstekend doet; wij hanteren voor een groot deel dezelfde uitgangspunten als Buurtzorg. Maar omdat dat toch ook een grote organisatie is, moeten zij noodgedwongen heel efficiënt werken, wat ze trouwens ook doen. Ze hebben een uitstekende IT-ondersteuning en een heel efficiënte organisatie, maar toch ook overhead ook al is die een stuk kleiner dan elders. Maar juist omdat wij zo kleinschalig zijn en willen blijven, kunnen wij toe met bijna nul overhead en eenvoudigere middelen. Die kosten dan wel iets meer tijd, maar dat kan en mag bij ons. We hoeven die investeringen echter niet te doen. Wat Buurtzorg door hun grootte als experiment al wel voor elkaar heeft en wij nog niet, is dat ze in projectvorm samen met huisartsen zelf indicaties mogen stellen. Hartstikke goed en wij hopen dan ook dat dit in 2015 gemeengoed gaat worden.”

“Tot slot wil ik opmerken dat de eigen ervaringen geleerd hebben dat zorgbehoevende mensen niets liever willen dan lekker in hun eigen vertrouwde huisje blijven wonen. Maar omdat ze veel zaken zelf niet meer kunnen moet je die zorg en die ondersteuning aanbieden, die in het eigen huis nodig zijn. Ik denk dat de ideeën van Rutte dat de mantelzorg dit wel even gaat doen een sprookje zal blijken te zijn. Gelukkig komt dat voor, maar dan met name door familie en buren; maar in de breedte? Wij geloven er niets van. Voor het aanbod van zorg en ondersteuning waren mijn eigen moeder en de ouders van mijn man mooie voorbeelden hiervoor. Dat betekent dus ook het uitvoeren van technische klussen of hulp bij papieren en rekeningen, of zelfs soms tuinonderhoud. Oriënterend hebben we de gemeente al eens gepolst of en in hoeverre we geschikte mensen van de SWB hierbij kunnen inschakelen. Maar omdat we net beginnen en het hier altijd om klussen gaat is een dienstverband in ieder geval in deze fase niet haalbaar. Ik hoop dat de SWB, net als recent bij de bouwafdeling Noaber is gebeurd, hiervoor een eigen bedrijfje start; soort uitzendbureau waar mensen zijn in te huren voor een klus.”

Voor meer informatie over het initiatief van Hilde en haar collega’s zie www.alerazorg.nl of bel met Hilde op 06-28081872.