Hengelo

Krant op hellend vlak met zorgverzekering

De Twentsche Courant Tubantia gaat in verzekeringen. Althans, dat hebt u woensdag in deze krant kunnen lezen, voor zover u eerdere advertenties hierover nog niet had opgemerkt. In navolging van vakbonden, politieke partijen, clubs van huizenbezitters en omroepbladen, zo werd op de voorpagina vermeld, heeft deze krant zich op de assurantiemarkt gestort samen met zorgverzekeraar Groene Land Achmea, die in ruil voor een zorgverzekering 5 tot 10 procent korting verleend aan abonnees van deze krant.

Volgens de berichtgeving van afgelopen woensdag kunnen lezers van deze krant op deze manier 12 tot 445 euro per jaar besparen op hun huidige zorgverzekering. Weliswaar moeten hier volgens datzelfde bericht wel de nodige kanttekeningen bij worden geplaatst, maar wat er bijvoorbeeld niet bij werd vermeld is, dat abonnees ouder dan 65 jaar van deze actie zijn uitgesloten. En ik vind dat een krant moet binden en niet moet verdelen, zeker niet op dit terrein.

Dat is trouwens niet het enige bezwaar, dat ik als lezersredacteur tegen dit als zodanig voorgestelde één-tweetje kan bedenken. Want wat had de krant nu gedaan als bij de presentatie van het vergelijkend onderzoek door de Consumentenbond het Groene Land Achmea als één van de duurste en/of slechtste zorgverzekeraars uit de bus was gekomen? En wat doe je als redactie als na verloop van tijd een gigantische fraude bij Achmea aan het licht komt? Kun je daar dan vrijuit over blijven berichten? Of komt diezelfde redactie door deze commerciële activiteit van de krant (lees het oplagebedrijf van Wegener) in een gevaarlijke spagaat terecht vanwege deze - op z’n zachtst gezegd - ogenschijnlijke belangenverstrengeling tussen krant en zorgverzekeraar?

Nog afgezien van de hoon en het leedvermaak dat deze krant dan ten deel zal vallen, heb ik vanaf deze plaats al eens eerder betoogd, dat je als krant te allen tijde moet zien te vermijden dat je de schijn tegen hebt. Dat wil zeggen, als je tenminste pretendeert redactioneel onafhankelijke berichtgeving na te streven.

Voor zover ik weet is het vertrouwen van de lezer tot op heden gebaseerd op juist die redactionele onafhankelijkheid. Als daaraan - tenminste, zoals het nu werd gepresenteerd - wordt getornd, komt volgens mij van lieverlee de geloofwaardigheid van de krant in het geding. Met (op termijn) alle mogelijke gevolgen vandien. Al eerder heb ik vastgesteld dat de traditionele grens tussen informatie en commercie binnen de muren van dagbladconcerns is vervaagd. Het zij zo. Maar volgens mij zijn er wel degelijk grenzen aan de manier waarop uitgevers abonneeverlies en teruglopende advertentie-inkomsten menen te moeten bestrijden.

Door lezers simpelweg te beschouwen als consument raakt het terrein van publieke, objectieve informatie meer en meer vervlochten met de wereld van commercieel gewin, sponsoring en marketing. Die vermenging ontwikkelt zich ogenschijnlijk nog heel subtiel en beheersbaar. Maar neemt u maar van mij aan dat bedrijven zich intussen al aardig hebben warm gelopen om hun eigen tv-zenders en uitgeverijen te kunnen gaan beginnen. Adverteerders willen tegenwoordig immers zelf hun zogenoemde ‘content’ leveren voor onder andere tv, mobiele telefoon en internet. De stap naar de Feyenoord-tv is intussen al genomen en datzelfde geldt voor de Nederpoorter Courant van ..... inderdaad Achmea.