h

Voor een andere globalisering, een andere EU

16 december 2001

Voor een andere globalisering, een andere EU

Vanuit Twente met de Bus naar Brussel

Oorlogen worden uit onze naam gevoerd. Vluchtelingen krijgen minder rechten. Armoede groeit, vooral onder vrouwen. De roofbouw op ons milieu duurt voort om maar enkele gevolgen van het beleid van de Europese Unie te noemen. Dit is niet het Europa dat wij willen. Daarom werd er op vrijdag 14 december in Brussel gedemonstreerd. De SP had in samenwerking met tientallen andere organisaties bussen georganiseerd vanuit verschillende plaatsen om 14 december in Brussel mee te demonstreren.

Op 14 december zaten de regeringsleiders bij elkaar op hun halfjaarlijkse Eurotop om besluiten te nemen over de toekomst van Europa. Besluiten die invloed hebben op ons onderwijssysteem, op onze wetgeving, op ons loon, onze cultuur. Kortom: ons leven. Vrijwel al deze beslissingen worden steeds genomen achter gesloten deuren met een Europarlement dat zo goed als machteloos is.

Europa, bakermat van de democratie, is geworden tot een machtsblok waarin het volk geen kans krijgt om mee te beslissen. Zo worstelen de boeren al jaren met het failliete Europese landbouwbeleid. En straks wordt de Euro van ons allemaal, de Euro die de overgrote meerderheid van de Europeanen niet heeft gewild.

De huidige Europese Unie staat in dienst van het kapitaal. Winst boven mensen is het motto. Niet de burger, maar de multinationals bepalen de koers van de Euro. En ondertussen wordt de repressie opgevoerd: Meer camera’s, meer politieagenten met meer mogelijkheden om zonder aanwijzingen, betogers, migranten, vluchtelingen op te pakken.

Geconfronteerd met al deze problemen komen steeds meer mensen –studenten, vrouwen, migranten, vakbonden, boeren en vele anderen in verzet.

Vanuit Twente namen 40 mensen deel in de bustocht naar Brussel om daar met naar schatting 20.000 andere demonstranten hun protest te laten horen.

Onder de Twentse deelnemers was de vijftienjarige Yor Vink. Hij gaf zijn indrukken weer in het volgende verslag:

Brussel 14 dec. 2001

Blauw, blauw, blauw, blauw, blauw.

Overal reden er wel ME wagens, op elke hoek van de straat stond er wel een politie agent. Alleen voor een "vreedzame" demonstratie? Uit alle hoeken van Europa kwamen er mensen demonstreren voor een "ander Europa". Maar er waren ook mensen met andere doeleinden. Zo waren er ook een clubje Tibetanen, Communisten, SP-ers, natuuractivisten en andere organisaties. Alle met hun eigen doel, iedereen op eigen manier van demonstreren. Straatmuzikanten, toneelspelers. En allemaal met één uitgangspunt: met weinig geld toch een groot en succesvol demonstratie te organiseren. Zo stond er een groepje demonstranten muziek te spelen met lege blikken verf en emmers. Het klonk geweldig! Het viel me op dat het alle maal vrij zuiver en vreedzaam verliep. Niemand had behoefte geweld, met een paar uitzonderingen. Maar daar kom ik later nog op terug. De mensen waren vooral ook open, zo kwamen er een paar fransen naar me toe gelopen en spraken me aan wat ik als jonge deelnemer hier zoal in Brussel doe. Hoe ik op het idee ben gekomen om deel te nemen. Binnen een paar minuten was ik zo in een gesprek verzeild. Ze vroegen me wat mijn interesses zijn en waar ik me zoal mee bezig hou. Het viel me ook op dat de meesten dezelfde interesses hadden. Diegenen waar ik mee sprak waren immers ook vegetariërs. Toen ik uit gesproken was verdiepte ik me meer in de architectuur van Brussel. Hele oude smaakvolle gebouwen en straten. Ik moet wel zeggen dat sommige gebouwen flink gerestaureerd en onderhouden moeten worden!

Tot slot wil ik nog een belangrijk incident belichten N.l. het volgende:

Ik had al aangegeven dat de demonstratie vreedzaam verliep. Er vond echter één ernstig incidentplaats. Een groep anarchisten (zo noemden ze zichzelf) heeft tijdens de demonstratie een politie bureau in brand gestoken, ruiten ingegooid en een bank overvallen. We liepen richting het eindpunt. Daar bevond zich een groot terrein met verscheidene uitgangen. Toen we er aan kwamen vermoedden we dat er iets aan de hand was. Onze club signaleerde dat de groep anarchisten zich verspreiden en uit elkaar viel. Overal zag je mensen vluchten. Omdat het niet opvallend gebeurde, lette ik er niet echt op. Nadat we wat uitgerust te hebben wilden we weer terug naar de bus gaan. Maar toen kwamen we er achter hoe serieus het eigenlijk was! De hoofd ingang was geblokkeerd! Door een hele grote ME wagen! Met een joekel van een waterkanon erop! Voor de poort gooiden wel honderden demonstranten met stukken hout en stenen. De politie dreigde met de waterkanon te spuiten als de demonstranten de poort dicht hielden! Wij probeerden ons acuut in veiligheid te brengen. Door naar een tent (verzamelplaats voor demonstranten) te rennen. We wisten nu de aanleiding hiervan: gewoon het wangedrag van de groep amokmakers. Eén van onze groep zocht voor mogelijke vluchtwegen (we zaten dus in een soort van concentratiekamp). Maar helaas waren alle uitgangengeblokkeerd door de politie en ME! Totdat er werd omgeroepen in verschillende talen, dat men wel kon vertrekken na gefouilleerd te zijn. Onze club ging zo snel mogelijk naar de bewaakte poort. De straat die naast het terrein liep was opgevuld door een dikke rij van wel 20 gewapende ME’rs., Die wel honderden mensen tegen hield. Wij liepen door de massa mensen naar de ME’rs. Het was zo: als je één stap te dicht bij kwam kon je een dreun verwachten.We vroegen of we er langs mochten en we legden uit dat we Nederlanders waren die om 5 uur de bus moesten halen. Daar werd in het begin wat moeilijk overgedaan maar uiteindelijk mochten we er door. Nadat we waren doorgelaten, werden we eerst gefouilleerd. Mijn tas werd leeg gehaald. Mijn jas zakken werden gecontroleerd. Nadat we gefouilleerd waren, mochten we door lopen.

U bent hier