Hengelo

Op zijn rondtocht door het land is SP Tweede-Kamerlid Jan de Wit in Hengelo op een druk bezochte bijeenkomst aangesproken door tientallen mensen die pro-blemen ondervinden met de huidige Wet Voorziening Gehandicapten (WVG).

De bijeenkomst die werd gehouden in het Historisch Museum 'Oald Hengel' werd een levendige bespreking van de dagelijkse ellende die mensen ondergaan, met name op het gebied van de vervoersvoorziening: Taxi's die te laat of helemaal niet komen, waardoor mensen zelden of nooit op afspraken kunnen komen; vervoer van A naar B, waarbij ondertussen de stad vele malen doorkruist moet worden; problemen met de toewijzing van vervoersmiddelen en volkomen ontoereikende budgetten verstrekt voor vervoer van gehandicapten. Jan de Wit over deze klachten:

"Hetgeen ik hier gehoord hebt komt helaas grotendeels overeen met de klachten over de WVG die ik in andere steden gehoord heb. Maar het staat volkomen in tegenspraak met datgene wat de Hengelose wethouder Huitink mij vanmorgen probeerde te vertellen, namelijk dat het allemaal reuze meevalt met de problemen in de Hengelose WVG regeling. Ik heb de wethouder in ieder geval wel aan het denken gezet met de resultaten van de klachtenweek. Daarin bleek met name dat er een groot aantal mensen geen gebruik meer wil maken van de WVG omdat ze zo teleurgesteld zijn over de voorziening en het bijvoorbeeld zat zijn om tevergeefs op een taxi te wachten, en honds behandeld te worden."

De Wit zal zijn ervaringen gebruiken in het komende debat in de Tweede Kamer:

"Met die wet is structureel iets mis en dus is de tijd rijp voor ingrijpende veranderingen. Zo levert de wet een lappendeken aan verschillen in voorzieningen per gemeente. Ook worden gemeenten min of meer gedwongen om de WVG uit te voeren met een te krap budget verstrekt door het rijk. Het Hengelose gemeentebestuur vindt zich bijvoorbeeld succesvol in de uitvoering omdat men hier netjes binnen het budget blijft. Maar ze stelt zich niet de vraag of ieder die gebruik zou moeten maken van de WVG dat doet en daarmee ook werkelijk goed voorzien is. Als men dat zou doen zou er onherroepelijk meer geld van het Rijk moeten worden gevraagd."

De Wit gebruikt de WVG tocht langs elf steden ook om voorstellen te toetsen:

1. Collectief vervoer onder landelijke regie. Het moet afgelopen zijn met de lappendeken van verschillende en niet op elkaar aansluitende vervoerssystemen van de gemeenten. Daarnaast moet ál het openbaar vervoer optimaal toegankelijk zijn voor iedereen, dus ook voor mensen met een handicap. Totdat het gewone openbaar vervoer maximaal toegankelijk is zijn tijdelijke oplossingen nodig. Hiervoor dient Verkeer & Waterstaat verantwoordelijk gemaakt te worden.
2. Hulpmiddelen, woningaanpassingen, en auto-aanpassingen kunnen het beste ondergebracht worden in de AWBZ. Dat is een volksverzekering waar mensen recht op hebben: er is een afdwingbare individuele zorgplicht. Onder een landelijk AWBZ-regiem verdwijnen bovendien ook hier de onaanvaardbare verschillen tussen de gemeenten onderling.
3. De voorzieningen uit de AWBZ worden in principe collectief geregeld en in natura verstrekt. Een maximale keuzevrijheid binnen dit systeem is het uitgangspunt. In bijzondere situaties kan het wenselijk zijn dat een budget wordt toegewezen om zelf een specifieke voorziening te kunnen aanschaffen. Dit moet daarom mogelijk worden gemaakt.
4. Vaste vergoeding voor extra reiskosten. Die zullen voor vervoersgehandicapten al gauw 2000 gulden per jaar bedragen. Dit bedrag kan naar eigen inzicht worden besteed aan een individuele vervoersvoorziening of aan het openbaar vervoer.